ممکن است روزی فرا برسد که برای خواندن متن از تلفن همراه ناچار شویم آن را دورتر نگه داریم. همین وضعیت در فعالیت های عادی و روزمره مانند خواندن تاریخ درج شده بر روی محصول حین خرید یا مطالعه یک خبر از روزنامه نیز تکرار شود. کم کم دورتر و دورتر به نحوی که به طنز برخی آرزو می کنیم دستانی کشیده تر داشته باشیم تا نوشته ها را هر چه دورتر نگه داریم.

پیر چشمی برخلاف نام آن در زبان فارسی از حوالی 40 سالگی آغاز می شود و به نظر می رسد که بتوانیم آن را به عنوان شایع ترین بیماری بشر قلمداد کنیم. چرا که هر فرد بالای 40 سال دیر یا زود به درجاتی از مشکلات دید نزدیک دچار خواهد شد. تعریف پیرچشمی در یک جمله: «کاهش پیشرونده قدرت دید اجسام نزدیک، به سبب افزایش سن» است.

این مهم در بازه ای از زندگیمان اتفاق می افتد که اغلب هنوز نشانه های واضحی از افزایش سن را تجربه نکرده ایم و از این رو گروه زیادی از افراد در پی چاره جویی برای رفع مشکل بینایی خود به دنبال راه های گوناگون درمان خواهند بود.

پیرچشمی بخشی از روند طبیعی افزایش سن می باشد و در هنگامی که عدسی چشم قابلیت انعطاف خود را به تدریج از دست می دهد اتفاق می افتد. دلیل عمده پیرچشمی سخت شدن و کاهش انعطاف عدسی چشم است. دلیل دیگرش کاهش قدرت عضلات جسم مژگانی است که در این حالت عضلات مژگانی قادر نیستند انحنای لازم را برای عدسی به وجود بیاورند در نتیجه چشم در تمرکز بر روی اشیاء دچار مشکل می شود.

جلوگیری از پیرچشمی یا تعویق آن تا زمان حاضر امکان پذیر نبوده هر چند که زندگی کم استرس و دوری از تابش های مضر و عوامل تهدیدکننده سلامتی از پایه های به تعویق انداختن علائم آن محسوب می شوند.