عمل کارگذاری رینگ داخل قرنیه به صورت سرپایی و با استفاده از قطره های بی حسی موضعی در طی دو مرحله صورت می پذیرد. در مرحله اول با استفاده از وسایل مربوطه ابتدا یک برش شعاعی در محیط قرنیه ایجاد و از طریق آن دو تونل در ضخامت قرنیه به صورت مدور و هم مرکز با قرنیه ایجاد می شود و در مرحله دوم، سگمان های حلقوی به ضخامت محاسبه شده در این تونل ها قرار می گیرند. بعد از خاتمه عمل، قطره های چشمی به مدت یک تا چند هفته تجویز می شود. در چند روز بعد از عمل، چشم به نور حساس است و بهتر است از عینک های آفتابی استفاده شود. محدودیت های بعد از عمل تنها در مورد تماس و مالش قرنیه و فعالیت های بدنی شدید در 4 تا 6 هفته اول بعد از عمل لحاظ می شود.

باید اشاره کنیم این رینگ ها از جنس پلاستیک مخصوص با عنوان PMMA  می باشد و با قرنیه سازگار است. جالب اینکه ماده مذکور در 50 سال گذشته برای ساخت لنزهای داخل چشمی مورد استفاده بوده و کاملاً با بافت چشم سازگار است بنابراین باعث ایجاد التهاب نمی شود.

در فرایند کارگذاری رینگ داخل قرنیه، معمولاً 2 رینگ در دو طرف قرنیه کار گذاشته می شود. هر رینگ قوسی 150 درجه می باشد و پهنای آن 8/0 میلی متر است. میزان اصلاح عیب انکساری بیمار نیز به ضخامت آن بستگی دارد که از 25/0 تا 45/0 میلی متر تفاوت دارد.

این روش برای بیماران نزدیک بینی که آستیگماتیسم بیش از یک دیوپتر دارند مناسب نیست. اما در بیمارانی که دچار قوز قرنیه هستند و معمولاً هم دچار آستیگماتیسم می باشند موثر است.