لنزهای تماسی به دو نوع زیر تقسیم می شوند:
- لنز نرم یاSoft Lens
- لنز سخت یاHard Lens
* تعریف لنز تماسی نرم یا SOFT
این نوع لنز از پلیمرهای قابل انعطاف ساخته شده و طراحی آن به شکلی است که به راحتی روی قرنیه قرار می گیرد. لنز نرم اجازه عبور اکسیژن از بین مولکول های خود را می دهد تا قرنیه چشم مانند سایر بافت های بدن دچار کمبود اکسیژن نشود. در ساختمان لنزهای نرم 25 تا 79 درصد آب وجود دارد؛ استفاده از آن ها راحت است و استفاده کننده خیلی سریع به این نوع لنز عادت می کند.
* تعریف لنز تماسی سخت یا HARD
این لنز که از پلیمرهای با خاصیت نفوذپذیری اکسیژن ساخته می شود، آستیگمات قرنیه را به خوبی پوشش می دهد و برای کسانی که قرنیه نامنظمی دارند (مانند افراد مبتلا به قوز قرنیه) کیفیت دید مناسب و به مراتب بهتر از عینک را فراهم می کند.
- لنزهای تماسی با نفوذپذیری نسبت به گاز (RGP)
لنزهای تماسی سخت که به اکسیژن نفوذ پذیر هستند با لنزهای سخت دهه های قبل تفاوت زیادی دارند. لنزهای سخت ابتدا از جنس PMMA بودند که هنگام استفاده باعث ایجاد ناراحتی و حس نامطلوبی می شدند زیرا نسبت به اکسیژن نفوذپذیر نبودند. لنزهای نفوذپذیر به گاز که در میانه دهه 1980 به بازار آمدند اما حاوی سیلیکون می باشند و نسبت به PMMA انعطاف پذیرتر هستند و اکسیژن بیشتری از خود عبور می دهند حتی بیشتر از لنزهای نرم.
- لنزهای نفوذپذیر به گاز (GP)
این لنزها برای استفاده کننده دید با کیفیت فراهم می کنند، عمر بیشتری دارند، راحت تر تمیز می شوند، مقاومت شان نسبت به رسوبات بیشتر است و چون به مدت طولانی تری قابل استفاده هستند در دراز مدت هزینه کمتری نسبت به لنزهای نرم دارند. در عین حال نباید فراموش کرد که استفاده از لنزهای نرم راحت تر می باشد و لنزهای نفوذپذیر به گاز نیاز به عادت کردن برای استفاده دارند.
