ساییدگی[1] و خراشیدگی[2] قرنیه
خراشیدگی قرنیه به دلیل چسبندگی کم لایه سطحی قرنیه (اپی تلیوم) به بافت زیرین ایجاد می شود. این اتفاق اغلب در محل یک ساییدگی قبلی رخ می دهد. ممکن است این مساله خودبخود هنگام بیدار شدن از خواب صبح رخ دهند. خراشیدگی می تواند در چشم های خشک نیز رخ دهد. نشانه های آن شبیه به ساییدگی قرنیه هستند. این نشانه ها عبارتند از احساس جسم خارجی در چشم، درد و احساس ناراحتی چشم، قرمزی چشم، حساسیت به نور، اشک ریزش و دید تار. این نشانه ها اغلب هنگام بیدار شدن مورد توجه قرار می گیرند و تمایل به عود دارند.
خراشیدگی قرنیه چگونه درمان می شود؟
درمان این بیماری شبیه به درمان ساییدگی قرنیه است و با افزودن قطره های چشمی حاوی نمک یا پماد انجام می شود. اگر خراشیدگی قرنیه مکررا اتفاق بیفتد ممکن است به درمان های بیشتر از جمله موارد زیر نیاز داشته باشیم:
- استفاده از لنزهای تماسی خاص برای کاهش درد و بهبود روند ترمیم
- برداشت آرام اپی تلیوم آسیب دیده
- برداشت لایه نازکی از سلول های قرنیه توسط لیزر
- انجام عملی به نام سوراخ کردن استروما قدامی[3] که شامل ایجاد حفره های کوچک در سطح قرنیه برای ایجاد پیوند قوی تر بین لایه بالایی سلول های قرنیه و لایه قرنیه زیرین می شود.
چگونه می توان از ساییدگی و خراشیدگی قرنیه پیشگیری کرد؟
برای به دست آوردن حداکثر حفاظت در برابر این بیماری کارهای زیر را انجام دهید:
- استفاده از پوشش مناسب برای چشم هنگام استفاده از ابزار برقی، ماشین چمن زنی و انجام تعمیرات دیگر، ورزش کردن و کار با چوب و فولاد
- کوتاه کردن منظم ناخن های نوزادان یا کودکان
- رعایت دستورات چشم پزشک در مورد نحوه مراقبت از لنزهای تماسی و استفاده از این لنز ها
