در واقع یک سوم از کل نوزادان مشکل اشک یا مخاط مازاد دارند. این مشکل  وقتی رخ میدهد که یک غشا (بافت شبیه پوست) در بینی نمی تواند قبل از تولد باز شود و بخشی از سیستم تخلیه اشک را می بندد. اگر اشک به درستی تخلیه نشود می تواند در سیستم تخلیه اشک جمع شود و از پلک به گونه سرریز کند. این اشک ها می توانند آلوده باشد و باعث ابتلا به ورم ملتحمه شود که مردم به آن چشم صورتی میگویند. در صورتی که این تخلیه اشک بیشتر شود یا اینکه رنگ آن به زرد یا سبز تغییر کند یا اینکه سفیدی چشم قرمز شود، باید با پزشک خانواده یا چشم پزشک تماس بگیرید.

اشک چگونه از چشم خارج می شود؟

اشک با هدف مرطوب نگه داشتن چشم تولید می شود. وقتی که اشک جدیدی تولید می شود، اشک قدیمی از طریق دو حفره کوچک به نام منفذ بالایی و پایینی که در گوشه بالایی و پایینی پلک ها در نزدیکی بینی قرار گرفته اند از چشم خارج می شوند. بعدا اشک از یک مجرا به نام مجرای  کانالیکولوس[1] عبور می کند و به کیسه اشکی می ریزد. اشک از  کیسه به مجرای اشکی می ریزد (مجرای نازولاکریمال)، این مجرا اشک را به بینی و گلو تخلیه می کند. به این دلیل است که وقتی گریه می کنید، بینی دچار آبریزش می شود.

در نوزادانی که به سرریز اشک مبتلا هستند، غشایی که مجرای اشک را بسته است مانع از این می شود که اشک به گلو و بینی تخلیه شود.

سیستم تخلیه اشک

آیا دلایل دیگری برای اشک ریزش وجود دارد؟

یک بیماری خیلی نادر به نام آب سیاه (گلوکوم) مادرزادی نیز می تواند باعث اشک بیش از حد شود. در آب سیاه مادرزادی نشانه ها و علامت های دیگری همراه با اشک هستند مثلا چشم بزرگ، قرنیه کدر، فشار چشم بالا، حساسیت به نور و تحریک چشم.

اشک ریزش می تواند بوسیله باد، سیگار، آلرژی یا سایر تحریک کننده های محیطی نیز ایجاد شود. به ندرت پیش می آید که سیستم تخلیه اشک نتواند به طور طبیعی رشد کند. معاینه چشم توسط چشم پزشک می تواند علت دقیق اشک ریزش را شناسایی کند.