پیوند قرنیه روش های مختلفی دارد که در این مطلب به اختصار به هر یک از آنها اشاره می شود. توجه داشته باشید که انتخاب روش مناسب فقط برعهده چشم پزشک شما است. 

1. روش لاملار ALTK: در این روش فقط لایه سطحی قرنیه که آسیب دیده است برداشته شده و با قسمت مشابه از قرنیه پیوندی، جایگزین می شود.
2. روش دالْک DALK: در مواردی که بیمار اختلال گسترده در لایه های سطحی و بالایی دارد، به کار گرفته می شود.
3. روش دِسِک DSAEK: وقتی بیمار اختلال در لایه عمقی (اندوتلیوم) دارد، این شیوه به کار گرفته می شود و قسمت های سطحی و میانی سالم باقی می مانند. ضخامت این لایه پیوندی حدود ۹۰ تا ۱۸۰ میکرون است.
4. روش دِمِک DMEK: جدیدترین روش پیوند اندوتلیوم است و در آن غشاء بسیار نازکی به ضخامت ۵ تا ۱۰ میکرون پیوند زده می شود. این روش در مقایسه با دیگر روش ها تبحر بیشتری در جراحی می طلبد و پیچیدگی های آن نسبت به روش های دیگر بیشتر است.

چرا دِمِک (پیوند غشایی) اهمیت دارد
جراحی DMEK در مواردی که صرفا لایه اندوتلیوم دارای اختلال است انجام می شود و به نوعی نسل جدید جراحی DSAEK به شمار می آید، از مزایای این روش نسبت به پیوند تمام ضخامت PK و همچنین نسبت به DSAEK  می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بخیه و مشکلات کمتر
در روش های مرسوم پیوند، قرنیه بیمار حدود ۱۶ تا ۲۴ بخیه می خورد، که امکان شل شدن بخیه ها و ایجاد عفونت وجود دارد. البته جراح همواره سعی می کند بخیه ها درست و همگن باشند تا فرد پس از عمل حداقل آستیگمات را پیدا کند؛ اما تجربه نشان داده با توجه به تبحر و دقت جراح و همچنین شدت بیماری، برآیند بینایی و عیب انکساری بعد از عمل می تواند خیلی عالی یا خیلی بد باشد. در روش DMEK تعداد بخیه ها ، همچنین اندازه برش از هر روش دیگری کمتر است.

ریسک کمتر رد پیوند
در روش های پیوند قرنیه هر قدر مقدار بافتی که به گیرنده پیوند زده می شود، بیشتر باشد به همان میزان ریسک رد پیوند بالاتر است. در روش DMEK به دلیل اینکه یک غشای 5 تا 10 میکرونی پیوند زده می شود، در قیاس با DSAEK که ضخامت لایه دهنده ۹۰ تا 180 میکرون است، ریسک رد پیوند کمتر خواهد بود. (لازم به توضیح است در روش DALK نیز به دلیل اینکه تماس چندانی با فاکتورهای ایمونولوژیک گیرنده ایجاد نمی شود، ریسک رد پیوند خیلی بالا نیست.)

دکتر علیرضا مقدسی، فوق تخصص قرنیه و سگمان قدامی