اگر فرزند تازه متولد شده ای دارید یا به زودی صاحب نوزادی می شوید، حتماً برای تان مهم است که بدانید کوچولوی دلبندتان چگونه رنگ ها و محیط اطراف خود را می بیند و چگونه با آنها ارتباط برقرار می کند. ما این موضوع را با دکتر رضا عرفانیان سلیم، فوق تخصص اکولوپلاستیک، استرابیسم، اربیت و مجاری اشکی مطرح کردیم؛ آن‌چه در ادامه می آید، نظرات ایشان است.
نوزادان در بدو تولد اصلا دید رنگ ندارند و همه چیز را به صورت خاکستری یعنی طیفی از رنگ سیاه و سفید می بینند. هر چه می‌گذرد دید رنگی آنها کامل تر می‌شود و بعد از سه ماهگی دیدن برای شان امکان پذیر است.
نوزادان در بدو تولد فقط قادر به مشاهده فاصله محدودی برابر با یک تا یک و نیم متر هستند. آنها نمی‌توانند تا چهار ماهگی روی هدف ثابت به جز چشمان مادر، بیشتر از سه ثانیه نگاه (فوکوس) کنند. در فاصله چهار تا شش ماهگی این امکان برای آنها فراهم می شود؛ به طوری که می توانند به هدفی غیر از مادر با دقت نگاه کنند. این روند به تدریج تا یک سالگی حدود یک دهم افزایش می یابد.
مهم ترین معیار خوب بودن بینایی یک نوزاد 2 تا 3 ماهه این است که با مادر ارتباط چشمی برقرار کند؛ یعنی وقتی مادر به بچه شیر می دهد، نوزاد به چشمانش خیره شود. اگر این وضعیت بیشتر از 3 ثانیه باشد دید نوزاد خوب است.
