گروهی اما می گویند «خوشحال کردن پدرها سخت تر از شاد کردن مادرهاست». نمی دانم شما این باور را می پسندید یا نه؛ ولی اگر این گونه هم به نظر برسد، دلیلش آن است که پدرها معمولاً کم حرف هستند و کم تر پیش می آید در مورد چیزهایی که دوست دارند، با فرزندان شان صحبت کنند.

حالا این ایده صحیح باشد یا نه، یادمان بماند همه آدم ها در زندگی یک سلیقه و یک روش ندارند و به احتمال قوی رفتار و منش پدر من با پدر شما متفاوت است. آن چه مهم است این که چنین فرصت هایی بهانه ایست برای نشستن کنار پدر، دستش را گرفتن، در چشمانش نگاه کردن و چند دقیقه ای با او صحبت کردن. این فرصت را از دست ندهیم.

اگر هم پدر در قید حیات نیست، امشب و فردا برایش دعایی و آیه ای بخوانیم و با یاد مهربانیش لبخندی نثار روح بلندش کنیم.

یاد همه پدرهای خوب گرامی.