مدتی است استفاده از قطره‌ای برای درمان پیرچشمی به یکی از خبرهای داغ فضای مجازی تبدیل شده؛ برای روشن شدن موضوع، لازم است بدانید هنگامی که سن ما از 40 سال می‎گذرد، انعطاف عدسی چشم به تدریج کم‎تر شده و عضلات تنظیم کننده‎ انحنای عدسی (عضلات مژگانی) هم ضعیف ‎تر می‎شوند؛ در این شرایط قدرت انطباق عدسی کاهش می‎یابد و نمی‎توانیم اجسام را آن‎گونه که تا پیش از آن شفاف می‎دیدیم، ببینیم؛ به این وضعیت "پیرچشمی" می‎گوییم. و اما قطره ‏مورد بحث در تبلیغات اخیر، به‎ واقع داروی جدیدی نیست؛ بلکه نمونه‏ ای است از قطره ‎ای به نام "پیلوکارپین" که مدت‎هاست از آن برای درمان آب سیاه استفاده می‎کنیم. این قطره هم مردمک چشم را تنگ‎ تر می‎کند و هم روی عضلات مژگانی اثر می‎‌گذارد؛ این دو اثر باعث می‎شود کیفیت دید نزدیک برای مدتی بسیار محدود بهتر شود و این موضوع هیچ ربطی به درمان پیرچشمی نداشته و ندارد. بنابراین به ‎نظر می‎رسد هدف این حجم از تبلیغات، بیشتر جنبه ‎های تجاری موضوع باشد و اگر ما ساعت‎ها با کامپیوتر یا گوشی کار می‎کنیم یا اهل مطالعه‎ طولانی مدت هستیم، به قطع و یقین این قطره نمی تواند دید مناسبی برای‏مان فراهم کند و برای دید با ثبات و با کیفیت، کماکان باید از عینک استفاده کنیم.